Urodzony w średniowieczu rzymski karnawał ma największą eksplozję po wyborze papieża Pawła II, który po przeniesieniu rezydencji papieskiej do Palazzo Venezia, koncentruje się w historycznym centrum, a zwłaszcza w Via Lata (obecny Via del Corso), większość karnawałowych uroczystości.
komedia artystyczna, zamaskowane parady, gry Agonali, alegoryczne wozy, turnieje i przejażdżki, wyczekiwane rasy Berberów i święto moccolettii angażowały całą ludność, przyciągając podróżników i ciekawskich z połowy świata.
Wraz z nadejściem Sabaudii w Rzymie w 1870 r. Rozpoczyna się zachód słońca karnawału, głównie z powodu wielu wypadków, które miały miejsce podczas gier i które zbierały różne ofiary wśród publiczności.
Miejscami Karnawału w Rzymie były przede wszystkim Piazza Navona, gdzie organizowano ludowe przedstawienia i fajerwerki, Piazza del Popolo, miejsce odjazdu najważniejszego wydarzenia Karnawału, wyścig Berberów, Via del Corso, po którym nastąpił wyścig, który zakończył się na Piazza Venezia.
Typowymi postaciami rzymskiego karnawału są: Rugantino , arogancki łajdak Trastevere ze starymi spodniami i apaszką, Cassandrino , szlachetny
autentyczny, Meo Patacca , chłopiec ludzi i dobroczyńca Don Pasquale.
Walentynki, jak wiemy dzisiaj, obrońca kochanków, został założony w 496 r. papieża Gelazjusza I, aby zastąpić starożytny pogański kult
W rzeczywistości, od czasów Romulusa i Remusa, w Rzymie Lupercalia , pogańskie rytuały poświęcone bogowi płodności Faunowi (zwanemu również Lupercus ), były obchodzone 15 lutego, które oczyściliśmy się, aby powitać nadchodzącą wiosnę, przynoszącą obfite owoce.
W szczególności podczas tych ceremonii opiekunki i młode panny młode ofiarowały się na ulicy rzęsom kapłanów (zwanym
Biorąc pod uwagę, że w kalendarzu Romulusa marzec był pierwszym miesiącem roku kalendarzowego, Luperkali uważano za imprezy pod koniec roku, a radosny i nieokiełznany charakter rytuałów można uznać za karnawał.
