
Wszystkie dziury, które "trzymają" konstrukcję, stanowią wszystkie średniowieczne metalowe kołki, które zatrzymywały bloki trawertynów, które pokrywały wszystko. Wewnątrz zatem struktura jest podzielona na segmenty przez niektóre kliny odchodzące od podstawy: wspomniane już filary połączone łukami i czasami wspinające się, utworzone przez podtrzymywanie cavea. Zaletą było zatem umożliwienie większej liczby metrów, aby kontynuować samodzielne budowanie tej samej konstrukcji, praktycznie podzielonej na cztery główne stocznie i oddzielne. Bez wątpienia wspaniały przykład organizacji i planowania, które należy wykonać. Podziemia dzielą trzy koncentryczne ściany, w wyniku czego wydrążone są trzy korytarze: ku środkowym ścianom stają się proste i równoległe do Centralnego, a także korytarz. Ta ostatnia jest prolungava w dwóch kierunkach, na wschodzie i zachodzie, nawet poza strukturą: oddział na wschód osiągnął jeden z najważniejszych znanych gladiatorom koszarowym, Ludus Magnus, wciąż widoczny na rogu Via Labicana i trasy S. John Lateran. Również poza majestatyczną budowlą Koloseum znajdują się trawertyny cipi, odkryte w 1895 roku, elementy w chodniku również trawertyn: koncentryczny w tym samym budynku, musiał oznaczyć obszar szacunku. Zgodnie z inną interpretacją, użyto ziemi emerytalnej dla liny velario.